۱۳۹۱ اردیبهشت ۲۸, پنجشنبه
 زاويه
 ي دوربين در اين عكس به گونه اي است كه نمي توان از چشمان آن دخترك فرار 
كرد . نمي دانم چرا دلم نمي خواهد دنيا را از اين زاويه نگاه كنم.
 كفش ، نماد سنگيني يك انسان نه ، كه وزن همه ي دنياست
 و چشمان دخترك زمزمه مي كند كه شانه هايش توان ندارند تا وزن عدالت را با خود حمل كند
 نتيجه ي عدالت انسان هايي كه از بالا نگاه مي كنند ...
 عدالت شوخي زننده اي است گاهي....

اشتراک در:
نظرات (Atom)

